Estetik Ameliyatlar Eser Statüsünde Değerlendirilebilir mi ? (Remastered..)

Sanatsal pratiklerin eser statüsünde kabul edilmesi ve eser sahibini sanatçı yapmaya yeterli olup olmadığını bilemiyorum, ancak içinde pür estetik bir kaygı bile barındırsa bile hiçbir tıbbi işlem ve/ya ameliyatın uygulayıcısını (sahibini değil) sanatçı yap(a)mayacağına inanıyorum.
Konusu, amacı, hedefi, malzemesi, tarihsel serüveni, tamamlanma süreci, eğitimi, modeli, uygulama yeri ve zamanı ne olursa olsun sanat, güzelliğe ve estetiğe ait bir hissediş ve arayış, tıbbi uygulamalar ise sonu komplikasyonla (da) sonlanabilecek olan daha sağlıklı, iyi ve güzele ulaşmayı hedefleyen girişimlerdir.
İşin sanat düzeyinde incelik, teknik beceri ve özenle yapılması başka bir kavram (state of art), heykele şekil vermek ayrı, bir dokunun anestezi altında her uygulamada farklı değişkenlerin etkisi ve kişiye özel nedenlerle başka başka iyileşerek zamanla nihai olarak alınan sonuç başka. Yaptığı işi bir sanatsal ifade gibi görerek elde ettiği sonucu “eser statüsünde” değerlendiren bir uygulayıcı, sonucu (eseri) beğenmeyen bir kişinin açtığı manevi tazminatına da müstahak kişidir. Kişi burnunun istediği gibi olmadığını, kendisine hiç yakışmadığını, eskisinin daha güzel olduğunu söylediğinde, uygulayıcı eseri ve tazminatıyla baş başadır artık. Hakim de estetik ameliyatlarda bir kişiye vaat edilen sonucu eser statüsünde ele alıyorsa (ki alıyor) yandı gülüm bizim keten helva.
Kendi reklamına heykel, kil, alçı çalışmalarını koyan masum, naif, touchy cerrahlar var çevrede. Gittiği belediye, üniversite atölyesinden 15 günde alınma sertifikaları duvarlarına asıyorlar gururlanarak, cerrahım ama sanatçılığım da var algısı daha iyi bir cerrahım algısına bindirilmiş. Hakim soruyor seçkin yalnızlığını veya gözle görülmez aldanmışlığı yaşayan yarı-ilaha, neden bu “ettiğin” burun davacının istediği gibi olmadı.!, cevap o sertifikada mı yoksa tıbbi girişimlerde her uygulayıcıda olması ve aranması gereken yeterlilikte mi ?
vites yükseltelim ..
Felsefenin bir dalı olan estetik, güzeli arar. Genelde basit olan ve duru olan güzeli. Estetik girişimler (de) güzeli arar. Buradaki aranılan (eksikliği hissedilen) güzel olan uyumla her zaman, simetriyle bazen, doğal olanla ara sıra eşitlenerek olan bir tamamlanma, bütünleşmedir (integration). Estetik, güzel olanı değerlendirirken duyuları kullanır. Estetik girişimlerin duyularla tamamlanma ihtiyacı yoktur, tamamlanma ve uyum adına bir değere dönüşmesi için canlı dokulara yapılan önü, arkası ve ucu açık uygulamalardır. Var olandan (uygulayıcı eldeki malzemeyi seçemez, “bestand”) başlangıç yapar, var olanın kişiye özel karakteristikleriyle ve yine kişiye özgü bir süreçte şekillenme tamamlanır.
Bunu ifade etmek için sanata dönük çalışmaların sonucunu şekillenme, tıbbi uygulamaların nihai sonucunu ise bütünleştirme, dönüş(tür)me olarak kullanıyorum. Sanatsal ifadeler tamamlanma ve uyumu bir kural ve şart olarak gözetmezler, ifadenin aktarılması, duyguların yansıtılması yeterlidir. Tıbbi uygulamalar ise, tamamlanma ve uyum olmadan hemen her zaman eksik ve/ya hatta çirkin kabul edilirler.
Sanatta uygulamada bu tür bir görev paylaşımı, hiyerarşi, sıra, zorunluluk, şart (kapris) yoktur ve aranmaz. Sanatsal ifadeler esinlenmeden yola çıkabilir, taşla çalışılabilir, duygular renge, öfke sert ve keskin hatlara dönüştürülebilir. Kaldı ki, sanatsal bir eserin beğenisi kişinin algı kapasitesi, entelektüel derinliği, kültür zenginliği ve bilişsel düzeyiyle birebir ilgiliyken, estetik girişimlerde beğeni standartlar üzerinden oluşur. Kemer düzelmiş, meme kalkmış, deri gerilmiş, dudak şişmiştir. Bu. Uyum var mı, simetrik mi, beklenti karşılandı mı, doğal mı, iz belirsiz mi. Bitti.
Estetik ve/ya cerrahi uygulamaların sanatsal ifadeler olmadığı ve elde edilen sonucun bir eser değil (komplikasyonlara açık) tıbbi bir sonuç olduğunu, uygulama yapılan kişinin sonuca birebir uygulayıcı kadar etkisinin olduğunu, uygulayıcının ise işi sanat düzeyinde ele almasından bağımsız olarak, yaptığı işle sanata dair hiçbir soruya yaptığı ameliyatla katkı ve katılım sağlamayacağını, ancak bunu ısrarla iddia ederse tazminata da müstahak olduğunu, tüm bu süreçte akıldan çıkarmaması gereken anahtar kelimenin kapsam ve içerik olarak estetik içinde geçen etik yeterlilik olduğunu düşünüyorum. Gözden kaçırılması mümkün olmayan, farkına varıldığında trajik bir ifadeye bürünen bir sinyal değil mi ? Devam edecek..